मकरंद गडावरची थरारक चढाई ऐन वेळी बदललेला बेत एक थरारक अनुभव पदरात टाकून जाईल याची आम्हाला तेव्हा कल्पनाच नव्हती. मकरंद गडाचा अखेरचा थरारक टप्पा ऐन पावसात एकांतातल्या रांगड्या मकरंद गडानं अनपेक्षितपणे एक धम्माल अनुभव दिला. किल्ला सर करण्यापूर्वी आधुनिक प्रथेप्रमाणं प्रथम नेटवर चंद्रगडाचे फोटो पाहिले. त्याचं कातिल रुपडं पाहून आम्ही खुळावलो होतो. चंद्रगडाचा परिसर असा असेल तर खुद्द गड कसा असेल? केवळ या कल्पनेनेच कधी एकदा त्या गडावर स्वारी करतो, अशी आमची स्थिती झाली होती. महाबळेश्वरहून चंद्रगडला जाता येत असल्याची माहिती आमच्या एका भटक्या मित्रानं दिली होती. त्यासाठी एका पूर्ण दिवसाची तंगडतोड करावी लागत असल्याचंही तो बोलल्याचं लक्षात होतं. दिवसभर तंगडतोड करण्याऐवजी सरळ 'खुष्की'च्या मार्गानं जावं असं ठरलं. गडावर जाण्यासाठी वाई-जोर-ढवळ्या घाट-ढवळ्या गाव-चंद्रगड असा दुसरा मार्ग आम्ही शोधून काढला आणि त्याच रस्त्यानं जावं, हा निर्णय पक्का झाला. ठरल्या वेळी आम्ही जमलो आणि सातारा रस्त्यानं मार्गी लागलो. गाडी धावत असतानाच चंद्रगडाबाबत चर्चा सुरू झाली. ढवळ्या घाटातून गा
Posts
Showing posts from February, 2016
- Get link
- Other Apps
...आणि अनुभवले थरारक क्षण! (कथा रणथंभोर राष्ट्रीय उद्यानातील शिकारीची) सो यी-सुविधांची उपलब्धता जशी वाढत जाते, तशी माणसाची सुखाची व्याख्या बदलत जाते. आता हेच पाहा ना, सुमारे ४० वर्षांपूर्वीची धुरांच्या रेषा हवेत सोडत झुकझुक करत जाणारी आगीनगाडी जाऊन 'भों' करत चालणारी वाऱ्याशी स्पर्धा करत डिझेल इंधनावर धावणारी रेल्वे आली. पूर्वी केवळ 'फर्स्ट क्लास' हाच 'एअर कंडिशण्ड' होता, आता दुसऱ्या वर्गालाही ती सुविधा मिळाली आहे. पण गाडीतून फिरण्याची त्या वेळची मजा काही आता उरलेली नाही. कोळशानं काळेमिट्ट झालेले चेहरे आणि कपडे धुवून आया काकुळतीला येत. आता दोन हजार किलोमीटरच्या प्रवासानंतरही लोक ताजेतवाने असतात. हा काळाचा महिमा आहे. तर सांगायचा मुद्दा हा आहे, की अस्मादिक आपल्या सात इष्टमित्रांसह इतरवेळी सूर्याच्या धगीनं होरपळून निघणाऱ्या, पण केवळ याच दिवसांत शीतल असणाऱ्या राजस्थानातील रणथंभोरच्या अभयारण्याकडे निघालो होतो. आमचे मित्र चारूदत्त देशपांडे यांनी यापूर्वी चार-पाच वेळा रणथंभोरला भेट दिल्यामुळे, आमच्या आठ जणांच्या टीमचं नेतृत्त्व ओघानंच त्यांच्याकडे आलं. रेल
- Get link
- Other Apps
'रॅप्टरलँड'ची अद्भुत सफर ब्लॅक विंग्ड काईट (कापशी) गे ल्या वर्षाच्या तुलनेत पुण्यात यंदा हिवाळ्यानं चांगलंच गारठवलंय. रामप्रहरी कुठल्याही रस्त्यावरून जा, स्वेटर, मफलर आणि डोक्याला माकडटोप्या गुंडाळलेली मंडळी 'मॉर्निंग वॉक' करताना दिसून येतात. थंडीची चाहूल लागल्या दिवसापासूनच पक्षीप्रेमी मंडळी आपापली आयुधं, म्हणजे कॅमेरे, लेन्सेस आणि ट्रायपॉड वगैरे सज्ज ठेवतात. त्यांना वेध असतात, ते थंडीत आपल्या भागात येणाऱ्या पाहुण्या पक्ष्यांची. त्यासाठी भिगवणमधील उजनी बॅकवॉटर, वीर धरण आदी ठिकाणी जायचे प्लॅन्स आखण्यात येतात. हे झालं फ्लेमिंगो (रोहित किंवा अग्निपंख), बार हेडेड गूझ (पट्टकादंब), डेमोसाईल क्रेन आदी मोठ्या पक्ष्यांबाबत. छोट्या पक्ष्यांसाठी सिंहगड व्हॅली, मुळशी, पानशेत अशा ठिकाणी पक्षीप्रेमी गर्दी करतात. हिवाळ्यातल्या गुलाबी थंडीत पांघरुणातून बाहेर पडण्याची खरं तर इच्छा होत नाही. पण पाहुण्या पक्ष्यांसह स्थानिकांनाही भेटण्याची ओढ अनिवार असल्यानं, पांघरूण झटकून मी तयारीला लागलो. तयार होत असतानाच मोबाईल खणखणला. पलिकडून आमच्या ग्रुपमधले एक मित्र विचारत होते, 'झा